Momenten van het Jaar: 2016

Het leven bestaat uit allemaal momenten: goede, slechte, kleine en grote. Momenten die vanzelfsprekend zijn, die men niet eens opmerkt of momenten die je leven kunnen veranderen. Hier zijn de dingen die me zijn bijgebleven van het jaar 2016, die ik wil delen met jou.

Op de vooravond van het nieuwe jaar scrol ik door mijn gigantische hoop digitale foto’s. Zoveel herinneringen, zoveel mooie (en minder mooie) momenten. Allemaal liggen ze nog vers in het geheugen, alsof ze gisteren gebeurd zijn. Wat vliegt een jaar toch voorbij. Het was ongelooflijk moeilijk om een selectie te maken (ik hou mijn hart al vast om het fotoboek van 2016 samen te stellen). 2016 was voor mij een heel goed jaar. Aan het begin van het jaar voelde ik me nog niet super en wou mijn MS niet meewerken, maar doorheen het jaar is dat compleet omgeslagen. Eindelijk eens wat rust in mijn lijf. Zalig!

Woensdag 24 februari

Vorig jaar was ik nog bezig met hardlopen. Ik vond het toen al niet zo geweldig leuk, maar probeerde het toch vol te houden. Op 24 februari liep ik mijn verste afstand die ik ooit heb gelopen namelijk 4,14km. Ik was er enorm trots op en de tranen stonden me in de ogen. Ik kon het niet geloven! Een tijdje later ben ik gestopt met lopen, omdat mijn lichaam het echt niet fijn vond. Ondertussen vind ik het niet erg meer, maar toen vond ik het wel jammer dat ik het moest opgeven. Het is nog altijd een momentje van trots, die 4,14km.

Vrijdag 8 april

Op vrijdag 8 april heb ik de stap genomen om een blog te maken. Ik dacht er al lang over na, maar had het nooit durven doen. Na lang nadenken over een naam met de afkorting “MS” in, kwam ik plots op Mademoiselle Saar. En voilà, mijn blog was geboren!

Vrijdag 22 april

Op 22 april kreeg ik mijn eerst baxter Tysabri. Omdat ik me met Gilenya nooit goed of beter heb gevoeld, heb ik de beslissing genomen om te wisselen van medicatie. Dat was een enorm moeilijke beslissing, omdat het gaat om je gezondheid en niemand anders die beslissing voor je kan maken.

Uiteindelijk heb ik toch de stap gewaagd en na een paar maanden voelde ik echt de effecten ervan. Ondertussen is het verschil tussen voor en na het begin van Tysabri enorm en voel ik me super! Het was misschien enorm zwaar om de beslissing te nemen, maar het was toch een goede keuze.

Woensdag 8 juni

Op woensdag 8 juni had ik mijn allerlaatste examen van de opleiding “Meertalig Secretariaat”. Ik heb er in totaal vijf jaar over gedaan om mijn diploma te halen. Studeren met MS was helemaal geen evidentie, maar man oh man, wat was ik trots op het feit dat ik mijn diploma had gehaald. Een zalig momentje!

Donderdag 4 augustus

Sinds juli 2014 heb ik mijn rijbewijs. Daarna had ik maar één of twee keer rondgesnord met mijn Fiatje. Dit kwam omdat mijn MS me zo enorm hinderde, dat ik niet durfde om alleen in de auto te stappen. Op 4 augustus 2016 kwam hier echter verandering in. Door de Tysabri heb ik veel meer energie en veel minder last van mijn symptomen, waardoor ik besloot om het terug een kans te geven.

Het was enorm moeilijk om de stap te zetten en alleen te vertrekken met de auto. Vol zenuwen en met klamme handjes plaatste ik me achter het stuur. Een moment om nooit te vergeten, want sindsdien rij ik weer zelfstandig rond! Naar de avondles rijden doe ik niet, omdat ik na de les vaak heel moe ben, maar voor korte afstanden neem ik zelf de auto. Nog steeds denk ik als ik in de auto zit: zie mij hier rondrijden! Een zalig gevoel!

Vrijdag 22 augustus

Op 22 augustus was ik één jaar opstootvrij. Dat moest gevierd worden! Ik was gaan lopen en had een wandeling gedaan. ’s Avonds was ik nog met mijn ouders uit eten geweest. Een jaar opstootvrij, wat een mijlpaal! De vorige keer dat ik één jaar opstootvrij was, mocht het helaas niet lang duren. Deze keer heb ik meer geluk en gaat het nog steeds pico bello!

Dinsdag 6 september

Na een hele vakantie te piekeren over wat ik het volgende schooljaar ging doen (werken, terug gaan studeren of niets) kreeg ik op een nacht een grandioze ingeving: apothekersassistente! Na veel opzoekwerk te doen over de opleiding voedings-en dieetkunde, zei mijn buikgevoel dat het dat toch niet was. Ik wou graag iets medisch doen, maar iets wat haalbaar was in combinatie met mijn MS.

Eind augustus was ik naar de opendeurdag van apothekersassistente geweest en ik wist gewoon dat het dat was wat ik zocht. Op 6 september had ik eerst les op de kunstacademie met allerlei nieuwe medestudenten, aangezien ik normaal gezien op donderdag ging. ’s Avonds was ik naar mijn eerste les Toxicologie geweest. Toen ik thuiskwam was ik doodop door alle nieuwe indrukken, maar ik wist dat ik de juiste keuze had genomen!

Zaterdag 10 september

Ik had al een tijdje zin om een nieuwe bril te kopen, maar op 10 september had ik er tijd en energie voor. Wat was dat kiezen moeilijk! Een witte, of nee toch maar eerder een zwarte. Een ronde? Of toch maar niet? Na lang twijfelen ben ik gegaan voor het bovenstaande exemplaar. Omdat ik altijd een bril draag (blinde mol hier!) vind ik het toch wel spannend of ik nu de juiste keuze heb gemaakt of niet. Ik ben er nog altijd heel tevreden mee!

Dinsdag 20 december

De dag dat ik mijn laatste examen van 2016 maakte! Het jaar ervoor had ik nooit gedacht dat ik nog aan het studeren zou zijn en wist ik echt niet waar ik zou zijn het volgende jaar. Ik zag mijn toekomst gewoon helemaal niet. Gelukkig is dit allemaal veranderd en ben ik blij met waar ik nu ben vandaag. Ik voel me enorm gelukkig en fysiek heel goed. Ik heb absoluut niet meer het gevoel dat mijn MS me belemmert in eender wat. Als je dit vorig jaar tegen me zei, had ik je regelrecht uitgelachen, dus het feit dat ik dit kan zeggen aan het einde van 2016, vind ik heel speciaal!

2016 was voor mij een jaar waarin ik veel moeilijke keuzes heb moeten maken en knopen heb moeten doorhakken. Maar zoals mijn moeder het altijd zegt: “Kies en bemin je keuze.” En dat heb ik ook gedaan.

Er zijn heel veel positieve dingen gebeurd. Ik mag schrijven voor Platform MS en heb een artikeltje geschreven voor de site Scouters, ik heb vele lieve mensen leren kennen (zowel online als in het echte leven)  en voel me gelukkiger dan ooit. Ik heb mijn haar rood geverfd, ben gewisseld van kiné, heb een jaar geen vlees gegeten en heb verschillende filmpjes op YouTube gezet.

Ik hoop dat 2017 even lief voor me gaat zijn, maar dat kan je nooit voorspellen. Want als ik één ding weet: het leven is zo enorm onvoorspelbaar, dus leef ik het dag per dag en probeer ik van elke dag te genieten!

Ik wens je een geweldig 2017 met veel geluk en stabiliteit en met weinig zorgen!

Liefs

Saar

P.S.: Hieronder vind je een overzichtje van alle “Momenten van de maand” blogposts van 2016!

Momenten van de maand: April
Momenten van de maand: Mei
Momenten van de maand: Juni
Momenten van de maand: Juli
Momenten van de maand: Augustus
Momenten van de maand: September
Momenten van de maand: Oktober
Momenten van de maand: November