Sportdagboek #2: When You Can’t Run, You Walk

weide

Zei ik nou de vorige keer “Pushen, pushen, pushen“? Tja, ja, wat kan ik zeggen? Het is zo typisch om een sportdagboek te beginnen en dan veel dagen niet te kunnen sporten. De moraal van dit dagboek: soms moet je even doorzetten en het niet opgeven, maar op andere momenten gaat het gewoon niet anders. When you can’t run, you walk. Kijk je mee naar mijn sportdagboek?

De eerste week

De eerste week verliep niet zo geweldig vlot. Op dinsdag had ik een “gewoon niet” dag. Een dagje dat het gewoon echt niet gaat. Die week had ik op donderdag ook een MRI-scan, dus aangezien al mijn energie ging naar het nerveus wachten (lees: Candy Crushen) in de wachtzaal, heb ik toen ook niet kunnen sporten.

Lopen?

Na een iets of wat trage eerste week, wou ik van de tweede week dan toch een sportief exemplaar maken. Ja, ik vind dat het me goed gelukt is. Alleen bij het lopen ging het wat de mist in. Ik heb het al zo vaak geprobeerd, dat lopen, en telkens moet ik het opgeven. De tweede maandag ben ik nog eens gaan lopen en toen ging het heel goed. Ik had de indruk dat ik nog wel wat verder kon, nog wat langer kon. ’s Avonds in bed had ik er wel redelijk wat last van. Spierpijn in de beentjes, niet zo fijn.

Drie minuten

Ik wou het op donderdag dan toch nog eens een kans geven. Ik “moest” beginnen met week 3 van mijn start to run app. Nog nooit heb ik al de weken afgemaakt, dus ik was vastberaden om het deze keer wel te doen. De te aan-één-stuk-te-lopen tijd was langer (3 minuten per keer, ja ik vind het zelf ook wat lachwekkend), maar mijn lichaam reageerde er echt niet fijn op. Na twee keer drie minuten te lopen, voelde ik dat mijn lichaam aan het leeglopen was. Weg was de energie, alsook de kracht in mijn spieren. Onderweg voelde ik me plots enorm duizelig van de MS. Maar nee, ik ging het niet opgeven, al liep ik als een zatte mademoiselle over straat. Met veel volharding heb ik mijn loopminuten uitgerend (of gepuft). Toen ik aan mijn cool down begon, had ik schrik dat ik niet meer thuis geraakte. Mijn benen waren slappe spaghettipieten en ik moest nog een heel eindje wandelen. Oh jee! Wees gerust, ik ben er geraakt, maar moest me direct in de zetel leggen.

milo.jpg

Op

Na een uurtje ben ik dan toch aan (en in) de douche geraakt. Geloof me, douchen is ook een enorm vermoeiende taak voor mij! Ik was in de voormiddag gaan lopen en had er daarna ook best veel spijt van. Ik moest ’s avonds nog naar de les, dus mijn energie kon ik echt wel gebruiken. Mijn lichaam voelde écht op. Ik kon niet meer. Die namiddag heb ik dan ook niet veel kunnen doen. ’s Avonds had ik enorm veel spierpijn, spierkrampen en spasmes (mijn teentje ging zelfs helemaal krom staan, ja toffe gedachte, ik weet het). Mijn lichaam voelde enorm elektrisch (vanbinnen, niet vanbuiten 😉 ) en mijn spieren waren super slap. De dag erna was ik nog steeds enorm moe en had ik nog wat pijn. Zelfs op zaterdag was ik nog niet uitgerust (aaah, MS, wat ben je toch lief).

Conclusie

Mijn conclusie die ik hieruit haal: lopen is niets voor mij. Het voelde gewoon niet goed. Het is écht te intens voor mijn lichaam, hoeveel ik het ook probeer. Of zoals mijn moeder het zegt: “Misschien moet je eens proberen te gaan wandelen.” Ja goed idee, dan doe ik dat maar! Dan heb ik tenminste niet het gevoel dat mijn MS in overdrive gaat. Ik geef niet zo graag toe aan de MS, maar soms moet het gewoon. Het is het niet echt waard om met tranen in mijn ogen te moeten lopen. Echt erg vind ik het nu niet, want ik kan nog andere dingen in de plaats doen die ik ook leuk vind. Nee, ik ga waarschijnlijk geen loopwedstrijd lopen dit jaar (daar gaat al één van mijn goede voornemens). Ik laat het maar over aan andere mensen.

Waarschijnlijk ga je in de toekomst dus geen spannende loopverhalen meer lezen. Om dat te vervangen ga ik meer op de crosstrainer sporten en wandelen. Dus ziehier, mijn sportdagboek van de voorbije twee weken:

Ma 10/10: Lopen (6 x 1,5 minuut lopen met telkens 2 minuten wandelen tussen)
Di 11/10: /
Woe 12/10: Kiné
Do 13/10: MRI-dag
Vrij 14/10: Kiné
Zat 15/10: /
Zo 16/10: Wandelen

Ma 17/10: Touwtje springen, kracht armen, crosstrainer 10 min, lopen (6 x 1,5 minuut lopen met telkens 2 minuten wandelen tussen)
Di 18/10: /
Woe 19/10: Kiné
Do 20/10: Lopen (afwisselend 1,5 minuut lopen, wandelen 3 minuten lopen, wandelen)
Vrij 21/10: Kiné
Za 22/10: /
Zo 23/10: Wandelen

Liefs

Saar

2 gedachtes over “Sportdagboek #2: When You Can’t Run, You Walk

Plaats een reactie